Zorgen moet je doen, niet maken.

Je komt van alles tegen in je werk als vigger.
Zo ook dinsdag... Ik was helemaal euforisch, omdat ik een nieuw, naja weetikveelhoeveel hands, huur huisje aangeboden heb gekregen. jippie!
Glimlachend kom ik op mijn werk. Op de gang zie ik 2 van mijn collega's staan. Ze keken niet erg blij, en ik kreeg al zo mijn vermoedens.
Toen ik mijn adidasjes inruilde voor mijn roze nep crocs, ging de deur open.
Mw .... is overleden, wil je mij wel even helpen ?
Tuurlijk zei ik. Na wat gepraat met familie, reden we haar naar het mortuarium en moesten we haar overtillen op de koelplaat. Ze lag er mooi bij, vredig. Ook al was het laatste uurtje raar voorbij gegaan.
De familie kreeg 3 dikke tuuten, en bedankte ons voor alle goede zorgen de afgelopen jaren.

En als je denkt dat was het, dan was dat het niet.
Want ook vandaag overleed er weer iemand in mijn dienst.
We zagen het wel aankomen, al weken wel, maar vandaag ging het erg achteruit.
Sinds maandag gestart met morfine en dormicum via butterfly. Nouja, dan weet je het wel.

Toch blijf ik het boeiend vinden, en het geeft een andere sfeer op de afdeling.
De meeste mensen hebben begrip, en het is ineens een stuk rustiger, terwijl je eigelijk veel meer moet regelen. arts bellen. familie bellen, afleggen etc etc.
En dan de rest van de patienten nog, die hun zorg nodig hebben...

Laten we maar zo zeggen;
-Na tijden van lichamelijke/geestelijke duisternis, zien ze nu hopelijk het licht-

Zorgen moet je doen, niet maken.